Lexoji keto Letra (Tregime) C'lodhje
--------------------------------------------------------------------------------
Ne kete temë Perpos qe mund te lexoni tregime Interesante,mund edhe te
kontriboni me ndonje tregim apo ndonje ngjarje interesante duke
Postuar...
----------------------------------------------------------------------------------------
Dielli përcëllonte me rrezet e tij, ndërsa plaku mjekërbardhë nisej për
faljen e namazit të drekës.Rrudhat e tij në ballë tregonin vuajtjet e
tij në jetë, duke filluar që nga fëmijëria e tij e deri në ditët e
sotme. Por, për çudi, në sytë e tij vërehej krenaria dhe brendia e
shpirtit të lumtur, e nganjëherë ajo lumturi manifestohej me buzëqeshje
e cila rrënjët I kishte në besimin e tij në Allahun, besim I kultivuar
me një ndjenjë të veçantë.
Derisa po kalonte skajin e rrugës, rastisi në një çun me një çantë në
dorë I cili duke vrapuar goditi plakun dhe u rrëzua përtokë. Plaku I
habitur nga ky takim I papritur me një njeri me të cilin e dallonin 70
vite, filloi ta ngrisë fëmijën e rrëzuar I cili filloi të qajë nga
dhembjet e shkaktuara. Duke ia shkundur pluhurin nga rrobet e tij të
mira, duke e vendosur gishtin afër buzëve për të heshtur, preku syrin
dhe lëvizin dorën djathtas e majtas për të ndërprerë qarjen. Beshiri I
vogël menjëherë e kuptoi se plaku me të cilin u ndesh është
shurdhmemec. Filloi ta shikojë me sy të mbushur me lot, derisa plaku ia
prekte mjekrën e tij të butë dhe duke e puthur në faqe, duke ia bërë me
shenjë se a dëshiron të shkojë diku me të.
Beshiri me një lëvizje të kokës ia bëri me shenjë se u pajtua me
propozimin e tij. U nisën dhe mbërritën te dera e oborrit të xhamisë.
Aty Beshiri e kuptoi se plaku e kishte ftuar që të shkojnë në xhami.
Mirëpo, çfar të bëjë Beshiri I vogël në xhami, kur nuk kishte mësuar se
si të falej dhe po I thotë plakut se nuk di të falet. Plaku I urtë I
tha se do ta mësojë të falet. Morrën abdest dhe hynë në xhami.Ezani
ushtoi duke lajmëruar kohën e namazit të drekës, ndërsa Beshiri
shikonte ne lartësitë e xhamisë përbrenda duke u habitur dhe duke
menduar se sa është kjo xhami e lartë.
Plaku filloi ta mësojë Beshirin vetëm me lëvizjet e namazit e pasi që
ishte shurdhmemec, nuk kishte mundësi tia mësojë edhe duatë përcjellëse
të namazit.
Pas faljes së namazit, plaku dhe Beshiri u nisën për në shtëpi, mirëpo
ende pa mbërri në destinacion, plaku hyri në një dyqan dhe I bleu atij
disa bombone dhe ia futi në çantë, sërish duke ia bërë me sy dhe me
gisht si shenjë që të heshtë.
Kjo pamje vazhdoi edhe ditëve tjera sa që Beshirit iu bë shprehi
shkuarja me plakun për të falë namazin, mirëpo kësaj here në shtëpi të
plakut e cila nuk ishte edhe aq larg shtëpisë së Beshirit. Beshiri edhe
kur luante me shokët futboll, lojë kjo shumë e dashur për të, kur
shihte plakun që po kalonte andej pari, linte lojën dhe vraponte pas
tij, sepse ishte koha e namazit..
Kaluan shumë vjet dhe Beshiri pas kryerjes së shkollës fillore, udhëtoi
për në Xhidde, qytet bregdetar në Arabinë Saudite, për të vazhduar
shkollimin e mesëm dhe atë universitar.
Beshiri që atje filloi të mësojë se si falet namazi me duatë
përcjellëse, kuptoi esencën e namazit, mësoi leximin e Kuranit, sepse
të gjitha këto ishin shumë problem të mësohen në një vend sikur Tunisi
për shkak të qëndrimit të shtetit me laicizëm ndaj Islamit. Shkurt
Beshiri dhe bashkëkombasit e tij ndjeheshin të huaj sa I përket islamit
në atdheun e tyre.
Pas disa viteve qëndrim në Arabinë Saudite, Beshiri u kthye në shtëpi,
por kësaj here jo si një Beshir I vogël, por I rritur me shtat të
lartë, me një fytyrë të rrumbullakët, me sy të kthjellët dhe me një
buzëqeshje të madhe.Mirëpo, ende pa shkuar për të vizituar familjen e
tij, së pari shkoi të vizitojë plakun e fëmijërisë së tij, I cili
kishte mbjellur te ai dashurinë e Islamit, namazit edhe pse me gjuhën e
gjesteve.
Takoi plakun I cili kishte qenë në shtëpi përbrenda. Shtëpia ishte
shumë e vogël, me një korridor të vogël dhe me dy dhoma të vogla. Plaku
u gëzua shumë për ardhjen e Beshirit, saqë I pikuan lotët nëpër faqe.
Ndejti pak me të dhe u nis për te familja e tij.
Pas një kohë kuptoi se plaku ishte sëmurë dhe Beshiri shkoi për ta
vizituar atë. Kur hyri brenda, pa se plaku ishte shtrirë në shtrat dhe
po flinte. Por për çudi, në momentin kur hyri Beshiri në dhomë, ai hapi
sytë dhe ktheu kokën kah ai. Beshiri iu afrua plakut dhe u ul afër
tij.Kapi dorën e tij dhe e puthi në shenjë dhimbjeje për të që është I
sëmurë, ndërsa plaku shtrëngoi dorën e Beshirit. Beshiri me shenja të
dorës po e pyet se si është me shëndet dhe se do të bëjë më mirë,
ndërsa plaku duke ngritur mesin e buzëve dhe duke ulur skajet e tyre,
ia bëri me shenjë Beshirit se për të ka ardhur fundi. Por plaku I tha
se që një javë nuk ka bërë namaz, ndërsa Beshiri I çuditur e pyeti se
pse. Ai I tha se pa abdest si të falet.Beshiri u mendua pak dhe doli
përjashta ku në një qoshe gjeti një gur deri diku të madh, ia afroi dhe
I tregoi se si merret tejemmumi. Plaku mori tejemmum ndërsa Beshiri
tash po e meson se si të falet kur është I shtrirë. Kështu, derisa
plaku po falte namazin, pasi mbaroi, filloi të ndjehet edhe më keq,
kështu që ndjente se fundin e ka shumë afër. Plaku shikonte Beshirin mu
në sy, duke I treguar atij se fundi është, ndërsa Beshirit filluan tI
pikojnë lotët nga dhembja. Ashtu në atë moment, Beshiri me gjeste po I
thotë plakut se: Kur isha unë fëmijë, ti ma mësove namazin ndërsa unë
po ta mësoj në pleqëri. Plaku me dhembje të mëdha, buzëqeshi dhe I tha
Beshirit (me gjeste): Unë ta mësova namazin në fillim të jetës, ndërsa
ti po ma mëson namazin në fund të jetës , dhe menjëherë pas kësaj,
drejtoi sytë kah tavani I shtëpisë dhe dha shpirt.
Njerëzit e mëdhenj njëherë vdesin por gjithmonë jetojnë. Plaku të cilit
as unë nuk arrita tia mësoj emrin, ishte mësuesi dhe thirrësi më I mirë
në islam. Dinte të dojë dhe ta dojnë. Unë isha ai që e kam dashur më së
shumti, sepse iu gjeta në momentin e vdekjes, tha Beshiri me lotë në sy
duke na treguar neve ngjarjen e tij të vërtetë në jetë. Edhe unë isha
ai njëri prej shumë vetëve që e dëgjuam këtë të ngjarë të cilit as pa e
njohur plakun e Beshirit, mu mbushën sytë me lot.
Muzdelifeja ishte vendi I bekuar sepse takuam njerëz të bekuar me jetë interesante të bekuar, siç ishte jeta e Beshirit.
Ndërsa sa për të ngjarat tjera, tjetër herë..
__________________
--------------------------------------------------------------------------------
Ne kete temë Perpos qe mund te lexoni tregime Interesante,mund edhe te
kontriboni me ndonje tregim apo ndonje ngjarje interesante duke
Postuar...
----------------------------------------------------------------------------------------
Dielli përcëllonte me rrezet e tij, ndërsa plaku mjekërbardhë nisej për
faljen e namazit të drekës.Rrudhat e tij në ballë tregonin vuajtjet e
tij në jetë, duke filluar që nga fëmijëria e tij e deri në ditët e
sotme. Por, për çudi, në sytë e tij vërehej krenaria dhe brendia e
shpirtit të lumtur, e nganjëherë ajo lumturi manifestohej me buzëqeshje
e cila rrënjët I kishte në besimin e tij në Allahun, besim I kultivuar
me një ndjenjë të veçantë.
Derisa po kalonte skajin e rrugës, rastisi në një çun me një çantë në
dorë I cili duke vrapuar goditi plakun dhe u rrëzua përtokë. Plaku I
habitur nga ky takim I papritur me një njeri me të cilin e dallonin 70
vite, filloi ta ngrisë fëmijën e rrëzuar I cili filloi të qajë nga
dhembjet e shkaktuara. Duke ia shkundur pluhurin nga rrobet e tij të
mira, duke e vendosur gishtin afër buzëve për të heshtur, preku syrin
dhe lëvizin dorën djathtas e majtas për të ndërprerë qarjen. Beshiri I
vogël menjëherë e kuptoi se plaku me të cilin u ndesh është
shurdhmemec. Filloi ta shikojë me sy të mbushur me lot, derisa plaku ia
prekte mjekrën e tij të butë dhe duke e puthur në faqe, duke ia bërë me
shenjë se a dëshiron të shkojë diku me të.
Beshiri me një lëvizje të kokës ia bëri me shenjë se u pajtua me
propozimin e tij. U nisën dhe mbërritën te dera e oborrit të xhamisë.
Aty Beshiri e kuptoi se plaku e kishte ftuar që të shkojnë në xhami.
Mirëpo, çfar të bëjë Beshiri I vogël në xhami, kur nuk kishte mësuar se
si të falej dhe po I thotë plakut se nuk di të falet. Plaku I urtë I
tha se do ta mësojë të falet. Morrën abdest dhe hynë në xhami.Ezani
ushtoi duke lajmëruar kohën e namazit të drekës, ndërsa Beshiri
shikonte ne lartësitë e xhamisë përbrenda duke u habitur dhe duke
menduar se sa është kjo xhami e lartë.
Plaku filloi ta mësojë Beshirin vetëm me lëvizjet e namazit e pasi që
ishte shurdhmemec, nuk kishte mundësi tia mësojë edhe duatë përcjellëse
të namazit.
Pas faljes së namazit, plaku dhe Beshiri u nisën për në shtëpi, mirëpo
ende pa mbërri në destinacion, plaku hyri në një dyqan dhe I bleu atij
disa bombone dhe ia futi në çantë, sërish duke ia bërë me sy dhe me
gisht si shenjë që të heshtë.
Kjo pamje vazhdoi edhe ditëve tjera sa që Beshirit iu bë shprehi
shkuarja me plakun për të falë namazin, mirëpo kësaj here në shtëpi të
plakut e cila nuk ishte edhe aq larg shtëpisë së Beshirit. Beshiri edhe
kur luante me shokët futboll, lojë kjo shumë e dashur për të, kur
shihte plakun që po kalonte andej pari, linte lojën dhe vraponte pas
tij, sepse ishte koha e namazit..
Kaluan shumë vjet dhe Beshiri pas kryerjes së shkollës fillore, udhëtoi
për në Xhidde, qytet bregdetar në Arabinë Saudite, për të vazhduar
shkollimin e mesëm dhe atë universitar.
Beshiri që atje filloi të mësojë se si falet namazi me duatë
përcjellëse, kuptoi esencën e namazit, mësoi leximin e Kuranit, sepse
të gjitha këto ishin shumë problem të mësohen në një vend sikur Tunisi
për shkak të qëndrimit të shtetit me laicizëm ndaj Islamit. Shkurt
Beshiri dhe bashkëkombasit e tij ndjeheshin të huaj sa I përket islamit
në atdheun e tyre.
Pas disa viteve qëndrim në Arabinë Saudite, Beshiri u kthye në shtëpi,
por kësaj here jo si një Beshir I vogël, por I rritur me shtat të
lartë, me një fytyrë të rrumbullakët, me sy të kthjellët dhe me një
buzëqeshje të madhe.Mirëpo, ende pa shkuar për të vizituar familjen e
tij, së pari shkoi të vizitojë plakun e fëmijërisë së tij, I cili
kishte mbjellur te ai dashurinë e Islamit, namazit edhe pse me gjuhën e
gjesteve.
Takoi plakun I cili kishte qenë në shtëpi përbrenda. Shtëpia ishte
shumë e vogël, me një korridor të vogël dhe me dy dhoma të vogla. Plaku
u gëzua shumë për ardhjen e Beshirit, saqë I pikuan lotët nëpër faqe.
Ndejti pak me të dhe u nis për te familja e tij.
Pas një kohë kuptoi se plaku ishte sëmurë dhe Beshiri shkoi për ta
vizituar atë. Kur hyri brenda, pa se plaku ishte shtrirë në shtrat dhe
po flinte. Por për çudi, në momentin kur hyri Beshiri në dhomë, ai hapi
sytë dhe ktheu kokën kah ai. Beshiri iu afrua plakut dhe u ul afër
tij.Kapi dorën e tij dhe e puthi në shenjë dhimbjeje për të që është I
sëmurë, ndërsa plaku shtrëngoi dorën e Beshirit. Beshiri me shenja të
dorës po e pyet se si është me shëndet dhe se do të bëjë më mirë,
ndërsa plaku duke ngritur mesin e buzëve dhe duke ulur skajet e tyre,
ia bëri me shenjë Beshirit se për të ka ardhur fundi. Por plaku I tha
se që një javë nuk ka bërë namaz, ndërsa Beshiri I çuditur e pyeti se
pse. Ai I tha se pa abdest si të falet.Beshiri u mendua pak dhe doli
përjashta ku në një qoshe gjeti një gur deri diku të madh, ia afroi dhe
I tregoi se si merret tejemmumi. Plaku mori tejemmum ndërsa Beshiri
tash po e meson se si të falet kur është I shtrirë. Kështu, derisa
plaku po falte namazin, pasi mbaroi, filloi të ndjehet edhe më keq,
kështu që ndjente se fundin e ka shumë afër. Plaku shikonte Beshirin mu
në sy, duke I treguar atij se fundi është, ndërsa Beshirit filluan tI
pikojnë lotët nga dhembja. Ashtu në atë moment, Beshiri me gjeste po I
thotë plakut se: Kur isha unë fëmijë, ti ma mësove namazin ndërsa unë
po ta mësoj në pleqëri. Plaku me dhembje të mëdha, buzëqeshi dhe I tha
Beshirit (me gjeste): Unë ta mësova namazin në fillim të jetës, ndërsa
ti po ma mëson namazin në fund të jetës , dhe menjëherë pas kësaj,
drejtoi sytë kah tavani I shtëpisë dhe dha shpirt.
Njerëzit e mëdhenj njëherë vdesin por gjithmonë jetojnë. Plaku të cilit
as unë nuk arrita tia mësoj emrin, ishte mësuesi dhe thirrësi më I mirë
në islam. Dinte të dojë dhe ta dojnë. Unë isha ai që e kam dashur më së
shumti, sepse iu gjeta në momentin e vdekjes, tha Beshiri me lotë në sy
duke na treguar neve ngjarjen e tij të vërtetë në jetë. Edhe unë isha
ai njëri prej shumë vetëve që e dëgjuam këtë të ngjarë të cilit as pa e
njohur plakun e Beshirit, mu mbushën sytë me lot.
Muzdelifeja ishte vendi I bekuar sepse takuam njerëz të bekuar me jetë interesante të bekuar, siç ishte jeta e Beshirit.
Ndërsa sa për të ngjarat tjera, tjetër herë..
__________________